Translate

Tuesday, April 22, 2008

Ο αμφίβιος





Για σέν' αμφίβιε ποιητή, κάθε λευκή σελίδα
είν' ένα πέλαγο θολό και παγωμένο
γυμνός μέσα του ρίχνεσαι, με την ελπίδα
να βρεις τον λόγο τον μεστό... μα διαλυμένο 

που περιμένει άφθαρτος στην άμμο του βυθού
τον τολμηρό τον βουτηχτή. Με την πνοή του νου
και με τη θεία έμπνευση, θα τον αρμολογήσει
και φέρνοντάς τον στη στεριά, τα μάγια θ' αφανίσει
μιας πολιτείας που ριγά, στα δίχτυα ης αράχνης
κι από την ψύχρα τρέμει, της κρυσταλλένιας πάχνης...

Αντρειωμένε ποιητή, μη τους αφήνεις να χαθούν
όσο κι αν δεν το ξέρουν, προσμένουν τα τραγούδια
φωτιές σπείρε τα λόγια σου να ζεσταθούν
μη μαραθούνε της καρδιάς τους τα λουλούδια...



(1995)